Μόνο μέσω μιας στρατηγικής <<δημιουργικης αναστάτωσης >>η Κεντροδεξιά μπορεί να έχει μέλλον στην χώρα μας σε προβλεπτό χρόνο... ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΦΕΛΕΚΗ - Κόσμος του Επενδυτή 14-11-2009





Υπάρχει ένας κανόνας που λέει ότι στην πολιτική το παιχνίδι συνήθως το κερδίζει αυτός που έχει να χάσει τα λιγότερα περίπτωση του Αντ.Σαμαρά φαίνεται να επιβεβαιώνει αυτόν τον κανόνα...


Οι τρεις κινήσεις ματ.


Η κοινή πλατφόρμα με τον πρώην υπουργό Υγείας καθιστά τον Αντ. Σαμαρά όχι ισχυρό μειοψηφικό πόλο , αλλά πλειοψηφική δύναμη. Τώρα του απομένουν τρία πράγματα. Πρώτον, να θέσει ισχυρά διλήμματα στους ψηφοφόρους , ώστε η υποψηφιότητά του να είναι έντονα διακριτή από αυτή της Ντ. Μπακογιάννη. Δεύτερον, να συρρικνώσει ή και να θέσει εκτός μάχης τον Π.Ψωμιάδη,του οποίου η πλειοψηφία των οπαδών βρίσκεται εγγύτερα στα εθνικοπατριωτικά και λαίκοδεξιά προτάγματα με τα οποία είναι γαλουχημένη , παραδοσιακά, η συντηρητική παράταξη. Και, τρίτον, να αυξήσει την πίεση ,άρα και τον εκνευρισμό, στην αντίπαλό του -που ήδη τις τελευταίες ημέρες είναι έντονος, ιδιαίτερα στα λεγόμενα << εξαπτέρυγα>> της-χωρίς όμως να πέσει στην παγίδα της διχαστικής και ακραίας πολωτικής συμπεριφοράς , στην οποία φαίνεται ότι θέλουν να τον παρασύρουν η Ντ. Μπακογιάννη και οι επιτελείς της. Αν τα καταφέρει , έχει περισσότερες ελπίδες να είναι αυτός ο επόμενος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας

Η Ντ.Μπακογιάνη νόμισε ότι αρκεί η προετοιμασία χρόνων για να κερδίσει το παιχνίδι . Η υποψηφιότητα της δεν έχει ισχυρά πολιτικά ,ιδεολογικά και κοινωνικά σημεία αναφοράς. Είναι μια υποψηφιότητα που κυρίως στηρίζεται στην εικόνα του δελφίνου την οποία είχε με επιμέλεια φιλοτεχνήσει Πίστεψε ότι για να κερδίσει αρκεί να στηριχθεί πρώτον σε παράγοντες ( εντός και εκτός Ν.Δ.) διαμεσολάβησης και επιρροής των εκλεκτόρων- αρχικά των συνέδρων και μετά των κομματικών μελών. Και δεύτερον στην διαχρονική επιρροή του πατρός της, του Κ.Μητσοτάκη, στη Ν.Δ. Αποδεικνύεται ότι αυτά δεν αρκούν.

Επιπροσθέτως, η υποψηφιότητα της Ντ. Μπακογιάννη έχει δύο μειονεκτήματα Πρώτον, ταυτίζεται στη συνείδηση των ψηφοφόρων με τον κυβερνητισμό και μάλιστα του ύστερου καραμανλισμού, ο οποίος αποδοκιμάσθηκε και ηττήθηκε πανηγυρικά στις πρόσφατες εθνικές εκλογές. Το προφίλ της Ντ. Μπακογιάννη , όπως τουλάχιστον καταγράφεται στη συνείδηση ευρύτερα των πολιτών ,άρα και των νεοδημοκρατών , δεν είναι αυτό της πολιτικού των ρήξεων και των ανατροπών , αλλά της συναινετικής άμα και υστερόβουλης διαχείρισης των κρατικών υποθέσεων και των αναγκαίων πολιτικο-επιχειρηματικών ισορροπιών και συμψηφισμών στην άσκηση της εξουσίας. Και ,δεύτερον, η υποψηφιότητα Μπακογιάννη δεν συγκινεί, επειδή όλα τα προηγούμενα χρόνια είχε καταναλωθεί ως κάτι το αναμενόμενο.......Η υποψηφιότητα Σαμαρά είναι πιο συναρπαστική ,επειδή εμπεριέχει το μη αναμενόμενο. Εάν εκλεγεί ,θα είναι όντως μια ριζική ανατροπή στα πολιτικά ειωθότα. Από την πολιτική έρημο θα βρεθεί στο κέντρο....Στην κατάσταση που βρίσκεται η Ν.Δ. μετά την συντριβή της στις εκλογές......χρειάζεται κάτι συγκλονιστικό , που θα την αναγκάσει να επανατοποθετηθεί στο πολιτικό σύστημα . Χρειάζεται επαναθεμελίωση και επανίδρυση. Μόνο μέσω μιας στρατηγικής <<δημιουργικής αναστάτωσης >> η Κεντροδεξιά μπορεί να έχει μέλλον στη χώρα μας σε προβλεπτό χρόνο.

.....Και βέβαια είναι ολέθρια η επ' εσχάτων τακτική της Ντ.Μπακογιάννη, να προσπαθεί να αντιγράψει τον ΓΑΠ στη σύγκρουση με τον Ε. Βενιζέλο. Η όψιμη καταγγελία της περί συμφερόντων που στηρίζουν τον Α. Σαμαρά δεν πείθει , όταν τόσα χρόνια εθεωρείτο η ίδια η εκλεκτή των συμφερόντων και μάλλον απολάμβανε το να θεωρείται ως, τουλάχιστον τηλεοπτικό , <<δίδυμο>> με τον Ε. Βενιζέλο. Όπως επίσης δεν της προσφέρει πόντους η όψιμη ρητορική των <<εξαπτέρυγων>>της περί πιθανής διάσπασης της Ν.Δ. εφόσον εκλεγεί ο Α. Σαμαράς. Προφανώς , κάποιοι ανόητοι σύμβουλοί της την έπεισαν ότι μπορεί να αντιγράψει και σ'αυτό το σημείο τον Γ. Παπανδρέου.


ΥΓ. Δημοσιεύονται αποαπάσματα από την στήλη << Με το θάρρος της γνώμης >>